1 Voorbereidingen

28 februari 2015 - Leiden, Nederland

Zo! Hier is ie dan eindelijk! De weblog van mijzelf! Voor alle familie en vrienden die willen meemaken wat ik allemaal ga meemaken in Tanzania en natuurlijk niet de vergeten alle dingen die ik allemaal al meegemaakt heb! Want al lijkt het dat alle spannende avonturen pas gaan beginnen met de aankomst in Tanzania, ik kan zeggen dat de afgelopen ook al ontzettend leuke dingen gebeurd zijn. Maar allereerst zal ik ons team eerst eens voorstellen en vertellen wat we gaan doen.

Op 6 februari zullen van het slingeland ziekenhuis Dr Staal (chirurg en tropenarts), Dr Lemson (vaatchirurg), Hjalmer de Ruijter (anaesthesie-assistent), Nicole Kamstra (gipsverbandmeester) en ik (tropenarts in opleiding) voor twee weken naar Tanzania vertrekken. We zullen vliegen van Schiphol naar Nairobi, van Nairobi (Kenya) met een kleiner vliegtuig naar Mwanza (Noord-Tanzania) om vervolgens met een busje naar het Sengerema Designated District Hospital te rijden.

Het Sengerema Designated District Hospital (SDDH) is een groot missieziekenhuis in Sengerema, provincie Mwanza, dat in 1959 is opgericht door de broeders St Johannes de Deo en de zusters van St Charles Borromeo. Het ziekenhuis heeft circa 300 bedden, verdeeld over 9 afdelingen. Er is een kraam/zwangeren afdeling, de verloskamers, een kinderafdeling, een interne mannen en vrouwen afdeling, een chirurgische mannen en vrouwen afdeling, een oogafdeling en een particuliere afdeling. Daarnaast zijn er een aantal grote poliklinieken (outpatient department) met onder andere een tandarts, oogarts, fysiotherapie, TBC kliniek en een grote HIV kliniek. Verder beschikt het ziekenhuis over een farmacy, een klein laboratorium, drie operatieruimtes en een röntgenafdeling.

Elke dag bezoeken ongeveer 400 mensen het ziekenhuis. Het ziekenhuis is een opleidingscentrum voor clinical officers (CO’s, een soort MBO artsen) en verpleegkundigen.Sinds 2005 wordt het ziekenhuis bestuurd door de Nederlandse tropenarts sr. Marie-Jose Voeten (die ooit zelf coschappen liep in SDDH). Al ca. 40 jaar lang komen Nijmeegse, en sinds 2009 ook Amsterdamse coassistenten in het Sengerema Designated District Hospital om hun coschappen te lopen gedurende 3 maanden. Vanaf januari werkt Niek Versteegde (afgestudeerd tropenarts) full time in het ziekenhuis mee.

U zou kunnen denken, als alles daar ruwweg al aanwezig is daar, waarom gaat er dan een artsenteam vanuit het Slingeland ziekenhuis daar naartoe? Nou, dan ga ik dat mooi even uitleggen! Dr Staal is in de jaren '90 ongeveer 5 jaar in Tanzania werkzaam geweest als tropenarts. Hij is vervolgens voor chirurg gaan specialiseren en hoewel er wel andere tropenartsen waren om hem op te volgen was er behoefte aan expertise. Zo konden heel wat acute operaties door tropenartsen wel gedaan worden, maar is het uitvoeren van meer ingewikkeldere operaties niet mogelijk. Van daaruit heeft Dr Staal besloten elk half jaar samen met een collega chirurg en een tropenarts in opleiding naar het ziekenhuis in Sengerema te komen om meer specialistische operaties te gaan doen. Zo krijgen kinderen met klompvoeten, X- en O- benen, volwassenen met buikbreuken, ingewikkelde fracturen,  schildklierproblemen etc toch een behandeling. Daarbij ontbreken er toch ook een heleboel dingen nog in het ziekenhuis, en dan vooral materialen, zoals infusen, catheters, vacuums (verloskunde), materiaal voor wondzorg etc etc etc. Ik denk dat het wel duidelijk is wat het gehele ziekenhuis dus de afgelopen maanden heeft gedaan: materialen verzamelen en geld inzamelen om duurder materiaal te kunnen kopen. U leest het goed, het HELE ziekenhuis helpt mee, want het is tenslotte echt een project dat gedragen wordt door collega's vanuit alle hoeken van het ziekenhuis.

Zo begon het al met een stent op de kerstmarkt gehouden in het ziekenhuis. Elk personeelslid van het ziekenhuis heeft een bedrag aan dukaten gekregen als kerstpakket waarvan allerlei dingen uit de diverse kraampjes gekocht kon worden. Maar de dukaten konden ook gegeven worden aan de stichting Vrienden van Sengerema, de stichting die de belangen van het ziekenhuis behartigd. Zo'n 1900 euro is opgehaald! Maar ook individueel zijn er veel acties gedaan. Operatie-assistenten die dagen in de keuken gaan staan om tulbanden te kunnen verkopen en de opbrengst te doneren! Maar ook een kledinginzamelactie, de verkoop van handgemaakte poppen, en niet te vergeten de medische materialen vanuit alle hoeken van het ziekenhuis, die over zijn of niet meer gebruikt worden.

De grootste actie was van Hjalmar de Ruijter, reiscompagnon en anaesthesie-assistent. Hij zou een marathon gaan zwemmen! (Voor degene die niet weet hoe lang een marathon is, dat is dus 42,2 km!) Op 21 februari was het dan zover, van heinde en ver kwamen horden mensen om Hjalmar die 19.00 uur 's avonds begon met zwemmen hem toe te juigen en te ondersteunen waar nodig. Met ruim tien kilometer achter de boeg begon hij helaas last te krijgen van misselijkheid en braken. Hij hield een pauze, maar is daarna onverstoorbaar doorgegaan met zwemmen tot ruim aan de 20 km waar hij opnieuw een dipje kreeg en hij afgelost werd door zijn zwemmaatjes. Zij zijn in estafette kilometers gaan zwemmen, waarna vroeg in de ochtend Hjalmar opnieuw het water in dook! Om de laatste 7,5 km zelf te zwemmen! Hij heeft dus totaal 30 km gezwommen! Wat een prestatie! Zijn huldiging werd bekroond met een opname van hart van Nederland, die zondagavond 22 februari uitgezonden werd op SBS 6. Nou was de marathon an sich een enorme prestatie, maar hij heeft er 6500 euro mee opgehaald! Wauw!

En nu komt langzaam de reis natuurlijk in zicht! De werkvergunningen (die ook veel voeten in aarde hadden) zijn rond, mijn nieuwe paspoort binnen, vaccinaties en malariapillen gehaald en de tickets geboekt. Langzaam begin ik al mijn eigen spullen voor de reis te verzamelen en worden de koffers met alle (extra) spullen ingepakt. Gelukkig hoeven we niet alle spullen allemaal in onze koffers mee te nemen, het zou immers niet lukken. Een deel gaat mee op een schip.

Op 6 maart zullen we dus vertrekken en zal ik voor die tijd nog een bericht op de blog posten. Het doel van deze blog wordt om iedereen tijdens en na de reis op de hoogte te kunnen houden van alle avonturen die we als team mee maken, maar ook de activiteiten erom heen!

Ik hoop dat jullie je zullen vermaken met de inhoud en als jullie vragen hebben kunnen jullie die posten op de blog, ik zal ze graag beantwoorden!

Veel liefs, Matthea

7 Reacties

  1. Andrea:
    28 februari 2015
    Wow, dit is een mooi verhaal, vol moed, energie en daad en werk voor medemens!
    Echt tof om zo te horen hoe een ziekenhuis in nl alles op alles zet voor een ander ziekenhuis..
    Matthea, veel succes en wij hopen dat je je kunt concentreren op wat je gaat doen en je voldaan voelt als je in het vliegtuig op de terugreis bent.
    Je kunt een steen bijdrage en hiermee gelijk ook jouw ervaring verrijken...
  2. Pauline:
    28 februari 2015
    Leuk om te lezen. Ik ga het volgen!
  3. Simone:
    28 februari 2015
    Mooi verwoord lieve Matthea, heel veel succes daar!!! Super benieuwd naar jullie avonturen en het mooie werk wat jullie gaan verrichten.
  4. Marijke:
    28 februari 2015
    YES MATTIE! Ik ga je volgen, toppertje! Leuk verhaal
  5. Mama jorine:
    1 maart 2015
    Fantastisch we zijn beretrots op je, er is bij het ziekenhuis ook een landingsstrip, en vanaf Mwanza is het nog zo'n 60 -70 km schat ik, je moet wel met de ferry over de golf van Mwanza bij Busisi (van deze plaats zijn er twee), vanaf Mwanza eerst naar Usagara en dan naar Kikongo met de ferry naar Busisi en dan via de B163 naar Sengerema en daar in het centrum via de Kamanga Rd naar het ziekenhuis. Ten westen over de B163 weg ligt een goudmijn in Geita. De Mwanza regio is ter grootte van half Nederland en heeft 3 miljoen inwoners.
  6. Arnoud:
    2 maart 2015
    Matt! Go go! Hier een volger! Veel fun!
  7. Mama jorine:
    2 maart 2015
    Dit is genieten van je schrijftalent!!!! We zien uit naar alles wat jullie beleven.