4. Sengerema

Whieooe! Eindelijk in Sengerema! Erik had er al veel over verteld over zijn belevenissen hier op het ziekenhuisterrein, en Susan ook, maar als je er dan bent is het eigenlijk best wel indrukwekkend! 

Zondag waren Erik en ik samen naar de supermarkt geweest en gingen we natuurlijk proberen mijn backpack van het vliegtuig op te halen. Helaas was de backback er niet, maar de verhalen van Erik natuurlijk wel! :-) Tijdens de boodschappen kwamen we op straat weer allerlei bekenden van Erik tegen waar hij al zolang bevriend mee is, van straatjongens die hem jarenlang voorzien hebben van fruit als hij met de pont vanuit Sengerema naar Mwanza kwam voor boodschappen, tot relaties met vrienden zoals de familie van Jamilah (collega). 

's Middags gingen we dan eindelijk bepakt en bezakt op weg! De auto was propvol geladen. Met alles wat we voor het ziekenhuis verzameld hadden. De weg erheen begon met een mooie tocht over het water (uitloper Victoriameer) waarbij de Maribu vogels overal opdoken. Mwanza heeft een heleboel mooie vogels in de omgeving, waaronder roofvogels, ibissen, en weet ik niet allemaal nog meer! 

Tijdens de rit namen we een mooie short-cut, een mooie nieuwe weg. En wat denk je? opeens is er een gat in de weg! kunnen we er niet door! de wegwerker had m net gegraven! Maar... Erik rijdt langszij en voila, even een beetje praten en hoppa, de bulldozer rijdt even een rondje heen en weer en het gat is dicht en wij kunnen weer door! :-)

En dan eindelijk, de aankomst in Sengerema! Om even voor te stellen: Niek (tropenarts) en Laura (ze zijn net getrouwd) werken hier voor een jaar. Laura reist heen en weer elke 3 maanden. Dr Marie-Jose (tropenarts, non en directeur van het ziekenhuis) werkt hier al jaren en begeleidt samen met Niek de co-assistenten. Dezelfde avond zijn Erik, Susan en ik gelijk de kliniek ingedoken om wat patienten te zien en alvast een operatielijst te maken. Rondje Male ward, rondje Childrens ward en rondje Female ward! Sjonge, wat een WONDEN!! Vieze stinkende wonden! Infectie van been na slangebeet en behandeling van de toverdokter, diabetische voeten, veneuze insufficientie, wonden na fracturen, infecties van het halsgebied na een ontstoken kies. Maar er zijn ook wel gewoon liesbreuken, fracturen, buikproblemen etc. 

Maandag was dag numero uno! Een operatieprogramma aan de muur, een gebouw met twee operatiekamers. We moesten ons eerst maar eens melden op de operatiekamers om te laten weten dat we er zijn. Dan lijkt t erop dat de operatiekamers sneller voorbereid worden en we uiteindelijk wat eerder kunnen beginnen met opereren! Alles gaat hier namelijk op zn polepole! Langzaam dus! Dus uiteindelijk stonden we in plaats van 8 uur 's ochtends al om 10 uur klaar voor de eerste operatie: verwijderen van een schildklier. Daarna osteotomieen, klompvoeten, en natuurlijk de wondzorg! De afgelopen 3 dagen hebben we ontzettend veel wonden genettoyeerd, oftewel schoongemaakt op de operatiekamers. De wondzorg op de afdelingen is slecht. Elke ochtend (in afwachting van het begin van de operaties) loop ik visite op de afdelingen en kijk ik de patienten na die geopereerd zijn de vorige dag(en). Maar voordat je een verpleegkundige geregeld hebt, die alle statussen bij de patienten klaar heeft en alle   afspraken gedaan kunnen worden is echt een soort afvalrace. Motiveren met grapjes, het geven van onderwijs, ik haal alles uit de kast, maar helaas, het maakt niet uit. Verpleegkundige zijn hier is niet echt zwaar werk zal ik maar zeggen.