5. vervolg!

Afgelopen week heb ik me vooral dus bezig gehouden met wondzorg en samen met Dr Lemson wonden op de operatiekamer schoon gemaakt. Normaal gesproken in Sengerema is de wondzorg schrijnend. Wonden die elke dag gespoeld moeten worden, worden door de zusters op de afdeling ‘vergeten’.  Gelukkig is er nog een wondverpleegkundige die aardig goed weet hoe ze wonden moet verzorgen, Mama Safi. (mama schoon) Alleen moet je soms de patienten zelf maar even langsbrengen.

Het opereren op de twee operatiekamers gaat steeds sneller en geroutineerder. De medewerkers krijgen tussendemiddag en s avonds eten en krijgen voor hun langere werkdagen meer uitbetaald. (we werken gemiddeld van 8 tot 8)

Alleen op de afdeling loopt alles niet zo geroutineerd, qua structuur. Het duurt nog wat lang voordat dingen geregeld zijn, waarop patienten niet gezien worden of te laat. Als patienten via de eerste hulp komen, wordt niet alles zo effectief uitgevoerd door verpleegkundigen wat aan behandeling afgesproken is. Ze zeggen hier ook wel: Haraka haraka, haina baraka! (snel snel, geen zegen) Dus inderdaad Anja en Lianne! Ik ben heeeel trots op de zusters van de A2, N2, N0 en F2! hihi! Thumbs up! 

Wat veel indruk op me maakte afgelopen week, was dat toen ik visite aan het lopen was op de mannenafdeling in de ochtend, er een oudere man in bed lag die al 7 dagen een beklemde hernia had. Dat betekent dat de darm dan beklemd raakt en afsterft. De man was erg ziek. ’s Middags konden susan en ik hem opereren: 20 cm dunne darm zat beklemd in zijn scrotum. Dit stuk darm hebben we verwijderd en de uiteinden weer aan elkaar genaaid, buik gespoeld om alle pus kwijt te raken en het gat in zijn lieskanaal gesloten. De volgende morgen was hij beter aanspreekbaar, vertelde familie, kreeg hij genoeg antibiotica en vocht en kon hij met spoelen van zijn scrotum beginnen.  Ik ben heel benieuwd hoe hij het weekend overleefd heeft! Ik hou jullie op de hoogte!

Tussen de serieuze bedrijven door ontspannen we ons geregeld. Zo zijn we dinsdagavond gezamenlijk even naar een kleine kroeg gegaan, en bezoeken we om en om het oehoe-nest dat zich voor Nicole en mijn huisje bevindt. Susan probeert regelmatig de oehoe te spotten met haar camera dus ik denk dat er vast wel een mooie foto op haar blog te zien is! (Susan Lemson, reisblogger)

Ondertussen is mijn backpack nog steeds niet gearriveerd… zucht! Er zaten spullen in zoals malariapillen, operatiepakken, doktersjas, gips etc. Hartstikke vervelend, maar goed, nu een week verder, is er nog steeds niets binnengekomen! Dus afgelopen week heb ik op zn meest minimaal geleefd. Zonder toiletspullen, toch maar even een deo gekocht en shampoo uit het hotel gegrist. Maar nu komt er opnieuw zo’n week, met Afrikaans douchen (water op je hoofd uitgieten) en een beetje afzien! Afgelopen week hebben medewerkers uit het eerste hotel voor ons gebeld en naar het vliegveld gereden, omdat ze begrepen hadden dat de koffer gearriveerd was. Het lijkt erop dat de backpack nog in Nairobi is. Ik ga deze week toch maar weer even bellen  waar die backpack nou toch blijft!

Afgelopen weekend zijn we met zn allen op vrijdagavond naar Mwanza gereden om daar weer het weekend door te brengen. Hilarisch! De auto kreeg namelijk problemen met de koppeling en vervolgens waren we net op de ferry, kwam er een heeeele grote storm vanaf het victoriameer. Fantastisch hoe hard het waaide en regende! En erna konden we niet weg omdat een truck met bananen gekanteld was en niet verder de ferry op kwam. Na een uur overleggen en doen konden we alweer verder! Hihi! Wat mooi is, is dat we in het hotel weer lekker konden douchen en even lekker uit eten konden met elkaar. Dat is echt even genieten! Op zaterdag hebben Hjalmar en ik een leuke dag in een national park doorgebracht. Met een jongeman als driver die ons door het park heenreed. Dat was echt even genieten. Fantastische plaatjes en mooie dieren gezien.  Zondag konden we weer terug naar Sengerema! Daar gingen we ’s avonds op bezoek bij Masoso, een tanzaniaanse babu (60 jaar) die na zijn pensioen met hulp van Erik met muziek draaien aan de slag is gegaan, waarop zijn zoon verder is gegaan met muziek draaien en nu ondertussen zo groot is geworden dat hij voor zoveel feesten gevraagd wordt dat hij goed kan rondkomen hier. Jullie begrijpen misschien wel wat ik ben gaan doen die avond… ;-) Feestje in de tuin en dansen dansen dansen met de Tanzanianen die ook in de tuin waren! (filmpjes volgen wel…)