7. laatste eindjes

De laatste dagen in Sengerema waren dagen gevuld met NOG meer 'vieze buiken' en bijzondere verhalen. Na een aantal andere laparotomien (buikoperaties) met pus vrij in de buik en verwijdering van dode stukken darm, nog veel meer schildklieroperaties en…. uitruimen van geinfecteerde stukken bot uit benen, liesbreuk correcties, abces drainages, en nog veel meer operaties vloog de week voorbij. Bijzonder verhaal was een meisje van een meer traditionele stam zonder aangelegde vagina. Kinderen krijgen is ontzettend belangrijk in Tanzania, en om zomaar een vagina aan te leggen en een gaatje te maken naar de baarmoeder is nogal lastig. Daarbij weet je niet precies wat voor kwaliteit baarmoeder je aan gaat treffen als ze al meerdere keren intern menstruaties heeft moeten opruimen. 

Het kind met typhus (en darmperforaties) in de buik had trouwens de eerste dagen na de operatie wel overleefd, maar het ging voor vertrek nog niet heel goed. De darmbewegingen waren nog niet hersteld, dus eten en drinken ging nog niet goed. Als de darmen weer op gang zijn kan ze beter herstellen en naar huis. 

Erik is vooral bezig geweest met osteotomieen (correctie van X- en O-benen) en klompvoet correcties. Erg bijzonder. Hier in Sengerema komen bij een bepaalde groep mensen relatief meer X- en O-benen voor. Het lijkt erop dat er een genetische component is mogelijk gecombineerd met voedingsdeficientie. 

Tussen de lange werkdagen door zijn we 's avonds vooral actief geweest met bezoek bij vrienden van Erik, zoals een bezoekje aan Ida, een operatie-assistente met kanker. Ze is al een aantal keer met Erik mee naar Nederland geweest om hier behandeling te krijgen, maar werkt ondertussen als operatie-assistente in Tanzania door. 

Vrienden van Erik stonden regelmatig aan de deur van ons huis te postuleren om toch nog even gedag te kunnen zeggen en ons te groeten. Ook Masoso, van het bezoek vorige week zondag, kwam nog even langs om wat kado's te brengen. We kregen allemaal een jurk of t-shirt. Echt fantastisch lieve leuke likable mensen. Zo ook Nelia en Cecilia, twee dames die trouw elke keer komen helpen in huis als Erik weer in Tanzania is. Ze helpen met ontbijt, wassen onze kleren en zorgen dat er 's avonds eten gekookt is zodat we om 8 uur kunnen eten. Zoiets is echt fantastisch! Tanzanianen vinden het namelijk egoistisch als rijke buitenlanders geen werksters in huis aannemen om te werken. En tegelijk is het voor ons als rijke blanken goed te betalen. Win win! 

Ondertussen hadden Susan, Nicole en ik ons een beetje aangepast aan de cultuur en zijn we lekker gaan shoppen. Hier in de winkels (gewoon kleine stalletjes) kun je lappen stof uitzoeken waarna je vervolgens door de naaisters in de winkel opgemeten wordt en na de eerste aanbetaling direct je jurk gemaakt wordt. Zo kun je een paar dagen later je jurk weer komen ophalen en betaal je de tweede helft. Susan en Nicole en ik waren heeelemaal trots op onze kleurige jurken!